Ναι τελικά είμαστε αθεράπευτα
προχειρολόγοι. Πριν σας πω το οτιδήποτε θέλω να σας θυμίσω πως παντρεύτηκα το
1977. Την εποχή εκείνη τουλάχιστον στα χωριά δεν πολυέπαιζε η ανάγκη του φωτογράφου
στο γάμο. Εγώ παρ’ όλη τη φτώχεια μου είχα την προνοητικότητα να πληρώσω επαγγελματία
και σήμερα καμαρώνω 30 όλες κι όλες φωτογραφίες από το γάμο μου που μου θυμίζει
και τι δεν μου θυμίζει. Άτομα που σήμερα δεν είναι κοντά μου και ξεθυμαίνω τη
νοσταλγία μου ξεφυλλίζοντας αυτό το μικρό θησαυρό.
Σήμερα η φωτογράφιση γίνεται (αν γίνεται
πλέον) για να καλύψουμε την προσωπική μας φιλαρέσκεια και συχνά πυκνά ή ξεχνάμε
εκούσια να φωτογραφηθούμε όλοι μαζί ή ψάχνουμε να βρούμε που πήγαν οι γονείς μας,
αφού βέβαια τους φορτώσαμε πριν το γάμο ένα σωρό έγνοιες και αγγαρείες.
Αλλά εάν τελικά έτσι γιατί είναι γούστο
σας και καπέλο σας να φωτογραφηθείτε με τα I-phones των φίλων σας για να γλυτώσετε το κόστος,
λάβετε υπ’ όψιν σας δυο τρεις συμβουλές.
1. Τα έξυπνα τηλέφωνα δεν ανταποκρίνονται
ούτε στο 50% στις συνθήκες της εκκλησίας λόγω έλλειψης επαρκούς φωτισμού – Απίθανα
κοντράστ από προβολείς και πολυελαίους
2. Ο ατζαμής φίλος σας θα κωλώσει να
βρει την κατάλληλη θέση κι έτσι θα έχεις πάντα πρώτο πλάνο καντηλανάφτες, Ιερείς,
και το συμπεθεριό που δεν λέει να πάει παραπέρα.
3. Κι άλλα πολλά θα μπορούσα ν’ απαριθμήσω,
αλλά κρατήστε αυτό το πολύ σημαντικό. Αυτό που διαθέτει ο επαγγελματίας και ουδόλως
ο ατζαμής φίλος σας, συνοψίζεται σε μια λέξη TIMING Αν είναι την κρίσιμη στιγμή να κοιτάζει
πως και από πού θα πλησιάσει, το πουλάκι θα έχει πετάξει, γιαυτό
4. ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ανάθεσε μόνο σε ΕΝΑΝ ΝΑ
ΕΧΕΙ ΤΗΝ ΕΥΘΎΝΕΙ γιατι όπου λαλούν πολλοί κοκόροι, αργεί να ξημερώσει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου