Το είπαμε και σε άλλη ανάρτηση πως σήμερα οι φωτογράφοι τραβάνε ουκ έστιν αριθμό φωτογραφιών. Οι πιο πολλές συνήθως, αφού τις χαζέψουμε και πούμε τα κουτσομπολιά μας για το πώς φαίνετε ο τάδε η τάδε και ο δείνα, δεν θα εκτυπωθούν ποτέ (σήμερα δεν τυπώνουμε φωτογραφίες) Άρα θα πάνε χαμένες.
Αρκετά χρόνια πριν, από αυτές τις αδέσποτες, πόζες οι φωτογράφοι κέρδιζαν σημαντικά ποσά, αφού πωλούσαν με το κομμάτι, όσες φωτογραφίες ήσαν εκτός συμφωνίας και ξεπερνούσαν το όριο που συνήθως περιλάμβανε το πακέτο, δηλαδή 80 με 100 πόζες περίπου. Τότε οι πελάτες ή πλήρωναν αρκετά για να έχουν στη συλλογή τους τα αγαπημένα τους πρόσωπα, ή για να στείλουν μερικές σε φίλους κα συγγενείς.
Σήμερα τέτοιες υποχρεώσεις δεν παίζουν. Τα πράγματα έγιναν πολύ προσωπικά. Το ζευγάρι αναζητά τον εαυτό του και θέλει ξεκάθαρα τις προσωπικές του στιγμές. Τότε γιατί οι φωτογράφοι αυξάνουν συνεχώς τον αριθμό των λήψεων; Προσωπικά πιστεύω ότι το θεωρούν υποχρέωση τους να έχουν πόζες από όλες τις στιγμές.
Στην αρχή δειλά-δειλά (όσο ακόμα υπήρχε το φιλμ) οι πελάτες άρχισαν να διεκδικούν από τους φωτογράφους να τους παραδώσει και τα αρνητικά, κάτι που τους εξόργιζε αφάνταστα, ειδικά την παλιά γενιά. Στη συνέχεια που περάσαμε στην ψηφιακή εποχή, απλά σου λένε χωρίς ενδοιασμό, βάλε μας τις υπόλοιπες πόζες σε ένα cd ή σε ένα στικάκι. Να το πω τώρα γιατί όταν ήμουν εν ενεργεία δεν το έλεγα ποτέ «Δηλαδή αν πάς να αγοράσεις ένα παντελόνι, ζητάς να σου χαρίσουν και το σακάκι για να πηγαίνει ασορτί;» Δεν καταλαβαίνει κανείς πως αυτό το παραπάνω, πωλείται, δεν χαρίζεται.
Φταίνε όμως κι αρκετοί από το σινάφι μας (συνήθως αυτοί που κάνουν τη δουλειά του φωτογράφου σαν δεύτερο επάγγελμα) που άρχισαν να κάνουν εκπτώσεις στα δικαιώματα τους και άρχισαν το ‘’πάρε κόσμε’’ κι έτσι χάλασαν την πιάτσα. Τα πράγματα εξισορροπούνται κάπως σήμερα, διεκδικώντας οι φωτογράφοι μια καλύτερη τιμή στην αρχική συμφωνία και είναι πέρα για πέρα τίμιο, αλλιώς για ποιο λόγο να κάθεται να παιδεύεται ο άνθρωπος, δυο η ώρα το βράδυ στη δεξίωση.
Υπάρχει εδώ σ’ αυτό το θέμα ηθικό δίδαγμα;
Και βέβαια υπάρχει. Ας λάβουν σοβαρά υπ’ όψιν οι αυριανοί πελάτες μας, πως αν προσπαθήσουν να βγάλουν την πίστη στα παζάρια από το φωτογράφο τους, μένοντας σταθερά στο μοτίβο ‘’Θέλω περισσότερα αλλά και φτηνότερα’’ το πολύ-πολύ να συναντήσουν απέναντί τους την ώρα της δουλειάς έναν κακόκεφο άνθρωπο που το φέρνει βαρέως πως έκλεισε αυτή τη δουλειά κοψοχρονιά. Μην είστε λοιπόν μικρόψυχοι και μην ξεχνάτε πως μόνο το υλικό του φωτογράφου θα σας απαθανατίσει και θα καταγράψει στην ιστορία με το υλικό του την πιο όμορφη στιγμή της ζωής σας.
Με αγάπη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου